Ο Λάζαρος με το που άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα έτρεξε τρομαγμένος στο μπάνιο, έβγαλε βιαστικά τα γυναικεία ρούχα μπήκε κατω από το ντους και άρχισε να ξεπλένει το μακιγιάζ από πάνω του. Ξέσπασε σε λυγμούς αναλογιζόμενος τι είχε κάνει και το πόσο κοντά έφτασε στο να αποκαλυφθεί το μυστικό του. Όταν το ζεστό νερό καθάρισε και το τελευταίο ίχνος ντροπής από πάνω του έπλυνε και τα ρούχα της Σουζάνας και τα άπλωσε.Όταν επέστρεψε η Σουζάνα ήδη είχε φύγει. Το βράδυ ξάπλωσαν μαζί με τη γυναίκα του αλλά δεν μπορούσε να κοιμηθεί, η σκέψη του ήταν καρφωμένη στο γράμμα...
Το καλοκαίρι του 1955 η οικογένεια του Λάζαρου παραθέριζε όπως και κάθε χρόνο στην Ύδρα, στο εξοχικό της γιαγιάς Περσεφόνης. Με ανυπομονησία περίμενε κάθε χρόνο να κλείσουν τα σχολεία και να ξεχυθεί στις παραλίες και την εξοχή. Εκείνο το χρόνο όμως η Γιαγιά ήταν αλλαγμένη. Είχε αδυνατίσει, είχε χάσει την παλιά της ζωντάνια και τα καλοσχηματισμένα χαρακτηριστικά της είχαν αλλοιωθεί. Δεν είχε κουράγιο να παίξει ούτε καν με τον Λάζαρο που του είχε τόση αδυναμία.Εκείνη τη μέρα καθόταν στη βεράντα, η μητέρα του διάβαζε ένα βιβλίο ενώ η Τέτα και ο Λάζαρος παίζαν με τους βόλους τους στο μαρμάρινο πάτωμα. Η Τέτα χτύπησε νευρικά έναν πορφυρό βόλο ό οποίος ξέφυγε από την πορεία του, και μπήκε μέσα στο σπίτι Ο Λάζαρος σηκώθηκε να τον βρει αλλά ήταν άφαντος. Άρχιζε να φωνάζει τη γιαγιά του μήπως τον είδε αλλά δεν άκουσε απάντηση... Από το δωμάτιο της γιαγιάς του ερχόταν ένα ψυχρό ρεύμα και τρομαχτική ησυχία. Μόνο ένας ήχος υπόκωφος, σαν γδούπος, σαν εκκρεμές.. Μπήκε μέσα και είδε το άψυχο κορμί της γιαγιάς του να κρέμεται από το φωτιστικό. Όταν τον βρήκε η μητέρα του τσίριζε υστερικά σαν χαμένος και δεν απαντούσε στις ερωτήσεις της. Του έδωσε μια δυνατή σφαλιάρα για να συνέλθει, αλλά μάταια. Ο μικρός Λάζαρος τσίριζε και έκλαιγε μέχρι που ήρθε ο γιατρό και του έκανε μια ηρεμιστική ένεση. Ακόμη μετά από χρόνια ο Λάζαρος ορκιζόταν ότι δε θυμόταν τίποτα πέρα από το λευκό αραχνοΰφαντο νυχτικό της να τρεμοπαίζει στον αέρα. Καμιά φορά έβλεπε εφιάλτες με τη γιαγιά του με μάτια άδεια τρομαχτικά να τον φωνάζει. Ξυπνούσε ιδρωμένος και τρομαγμένος και έκλαιγε. Άλλες φορές πάλι την έβλεπε όπως την θυμόταν, γλυκιά και στοργική να τον χαϊδεύει.. και ξυπνούσε με δάκρυα στα μάτια...
Μετά την κηδεία της Περσεφόνης βρήκε ένα σημείωμα κάτω από το μαξιλάρι του:
"Αγαπημένε μου Λάζαρε, το ξέρω ότι απορείς γιατί έκανα κάτι τόσο αποτρόπαιο στον εαυτό μου. Ξέρω ότι θα ρωτήσεις τους γονείς σου και δε θα σου απαντήσουν , ότι θα ακούσεις πολλά για μένα και θα μπερδευτείς ακόμη περισσότερο. Η αλήθεια είναι μικρέ μου ότι είμαι άρρωστη, έχω καρκίνο στο στήθος μου. Οι γιατροί πιστεύουν ότι με την εγχείρηση μπορώ να σωθώ αλλά μετά τι? είμαι μια δειλή γυναίκα εγκλωβισμένη στη ματαιότητα μου. Δεν μπορώ να ζήσω ακρωτηριασμένη, δεν μπορώ να είμαι άσχημη και άρρωστη. Δεν έχω το κουράγιο να κάνω προσπάθεια ούτε για την οικογένεια μου ούτε καν για τον εαυτό μου. Αρνούμαι να δεχθώ την αρρώστια μου, αρνούμαι να δεχθώ το γήρας, την ασχήμια και το διαμελισμό μου. Η επιλογή μου είναι να δώσω τέλος στη ζωή μου είναι η τελευταία "ηρωική πράξη" που μπορώ να σκεφτώ μέσα στο πανικό και τον παραλογισμό μου. Σε παρακαλώ στη μετέπειτα ζωή σου να μην είσαι δειλός σαν τη γιαγιά σου αλλά να μπορείς να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες με αξιοπρέπεια και το δυναμισμό που δυστυχώς από τη φύση μου εγώ δεν έχω. Για μένα η λύση είναι το τέλος. Για σένα ας είναι η αλήθεια..."
Ο μικρός Λάζαρος τότε δεν μπορούσε να καταλάβει την πράξη της γιαγιάς του και δεν είπε σε κανέναν για το σημείωμα. Η μητέρα του δεν ξαναμιλησε για το "συμβάν" και διέδιδε στον κόσμο ότι η Περσεφόνη πέθανε στον ύπνο της από την επάρατη νόσο. Καχυποψία υπήρχε από τον κόσμο αλλά κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για το τι είχε συμβεί Και μέχρι εκείνο το βράδυ δεν είχε καταλάβει το καημό της γιαγιά του και τα λόγια στο τελευταίο ξεχωριστό της γράμμα. Την άλλη μέρα ανακοίνωσε στη Σουζάνα την αλήθεια για την ομοφυλοφιλία του και εκείνη τη δέχτηκε με προσποιητή αξιοπρέπεια αν και δεν εξεπλάγη. Το διαζύγιο βγήκε σχετικά γρήγορα και η Σουζάνα αρνήθηκε τη διατροφή. Έκτοτε τον είδε 2 φορές. Τη μία μαζί με τη καινούργια του σύζυγο, μια πανέμορφη και πάμφτωχη κοπέλα, προφανώς βιτρίνα για τον κοινωνικό του περίγυρο Τη δεύτερη φορά άκουσε για αυτόν στις ειδήσεις μετά από χρόνια. Κατηγορούνταν για το φόνο ενός πολύ γνωστού συγγραφέα, παράνομο εραστή του, γεγονός που μετέπειτα αποσιωπήθηκε επιμελώς αφού πρώτα συζητήθηκε στους κοσμικούς κύκλους της Αθήνας για κανένα μήνα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου